پندی به پسرم..

بیاییم به جای اینکه به فرزندانمان بگوییم دنیا جای بد و بی رحمی است سعی کنیم در ناملایمت ها هم خوبی کردن را یادشان دهیم و همیشه این را به یاد اشته باشیم که کودک ما آن چیزی نمیشود که ما برایش برنامه میریزیم و  بلکه همان میشود که ما هستیم...

من این جمله هارو بزرگ برای خودم نوشتم و هر روز بهشون نگاه میکنم و تو شرایط خاص خیلی خیلی کمکم کردن..

پسرم:

جواب سلام را با علیک بده ،
جواب تشکر را با تواضع،
جواب کینه را با گذشت،
جواب بی مهری را با محبت،
جواب ترس را با جرأت،
جواب دروغ را با راستی،
جواب دشمنی را با دوستی،
جواب زشتی را به زیبایی،
جواب توهم را به روشنی،
جواب خشم را به صبوری،
جواب سرد را به گرمی،
جواب نامردی را با مردانگی،
جواب همدلی را با رازداری،
جواب پشتکار را با تشویق،
جواب اعتماد را بی ریا،
جواب بی تفاوت را با التفات،
جواب یکرنگی را با اطمینان،
جواب مسئولیت را با وجدان،
جواب حسادت را با اغماض،
جواب خواهش را بی غرور،
جواب دورنگی را با خلوص،
جواب بی ادب را با سکوت،
جواب نگاه مهربان را با لبخند،
جواب لبخند را با خنده،
جواب دلمرده را با امید،
جواب منتظر را با نوید،
جواب گناه را با بخشش،
و جواب عشق چیست جز عشق؟
هیچ وقت هیچ چیز و هیچ کس را بی جواب نگذار، مطمئن باش هر جوابی بدهی ،

یک روزی ، یک جوری ، یک جایی به تو باز می گردد.